Bron: GVA
-------------------------
VOOR BRYAN VAN DEN BOGAERT EN HEIST WORDT HET DUEL MET MOESKROEN ALWEER EEN STEVIGE DOBBER
‘De druk is groot’
Bryan Van Den Bogaert (22) is er nog niet goed van. ‘Een week geleden waren we tot twintig minuten voor affluiten op weg naar een knappe overwinning in Geel. Hoe we die wedstrijd in extremis verloren, zit me nog altijd dwars.’ Veel tijd om te treuren hebben Van Den Bogaert en zijn ploegmaats niet. Vanavond zakt Moeskroen-Peruwelz, het nummer drie in de stand, af naar het gemeentelijk sportcentrum aan de Lostraat.
‘Het wordt geen gemakkelijke wedstrijd’, trapt de verdediger een open deur in. ‘We kampen met enkele blessures en Moeskroen is een sterke tegenstander. De druk is groot.’
‘Hoe dan ook willen we revanche voor de pijnlijke 4-3-nederlaag tegen Geel. Deze week trainden we scherp. Ik hoop dat we die opdoffer snel kunnen vergeten. De beste manier is een stunt tegen Moeskroen.’
Gemakkelijker gezegd dan gedaan.
‘We kunnen niet bij de pakken blijven zitten. Elk punt is belangrijk voor ons. Hadden we gewonnen tegen Geel, hadden we misschien naar boven kunnen kijken in de stand. Nu is het angstig achterom kijken en knokken voor elk punt, wellicht tot het einde van het seizoen. Voor Heist is het als amateurclub in tweede klasse een onvermijdelijke realiteit’, beseft de inwoner van Kalmthout.
Van den Bogaert is aan zijn eerste seizoen bezig bij Heist.
‘Dit is overigens ook mijn eerste seizoen in de Belgische tweede klasse. Ik ben erg tevreden met het vertrouwen van de trainer en geef me elke wedstrijd honderd procent. Ik begon mijn carrière als vijfjarige bij Cappellen.’
‘Op mijn zeventiende debuteerde ik in het eerste elftal van Cappellen. Vorig seizoen speelde ik onder Jan Ceulemans. De overstap van derde naar tweede klasse mag je niet onderschatten. Het gaat er sneller aan toe.’
‘Ik droom stiekem van een stap hoger op. Uiteindelijk ben ik nog maar 22 en kan ik als voetballer enkel maar groeien en beter worden.’
Familiale club
‘Heist is een familiale club, een echte amateurclub’, vervolgt Van den Bogaert. ‘Met heel wat spelers die voetballen combineren met een job of studies. Ik ben met mijn studies kinesitherapie gestopt. Ik focus me volledig op mijn voetbalcarrière.’
‘ Wie weet, start ik volgend schooljaar met een andere opleiding. We trainen dikwijls slechts drie keer per week. Ik zou gerust wat meer willen trainen. Ik vind drie keer net iets te weinig. Heel wat clubs in provinciale komen aan dezelfde trainingsintensiteit.’
‘Ik ben wél tevreden met de speelkansen bij Heist. Ik ben eigenlijk een vaste waarde als linksback en miste enkel wat wedstrijden omwille van een schorsing.Vandermarliere en Pittoors zijn mijn carpoolvrienden om naar de trainingen te rijden.’
Bron: http://www.sportwereld.be